Richard Thomson (Dick) Williams, RAF (V.R.) nr. 1149195,

sergeant navigator, vloog in de crew van piloot George Macdougall

Wim Spruit schreef al in 1995 een mooi artikel over de crash op Blokland voor de Bevrijdingskrant, die ter gelegenheid van 50 jaar bevrijding Montfoort werd uitgegeven. Uit dit artikel in deze krant over Dick Williams (enigszins vrij) een volgende passage: Sergeant Williams, begin februari 1943 terug op de vliegbasis Ridgewell van een kort verlof thuis, bij zijn vrouw Marjorie, “deed enthousiast verslag van zijn verlofdagen. Samen met Marjorie had hij al voorbereidingen getroffen voor de komst van hun baby. Werd het een meisje, dan zou het Christine gaan heten. Over een jongensnaam waren zij het nog niet eens geworden”.

In deze passage worden twee namen in relatie tot Richard Thomas Williams  vermeld: Marjorie en Christine. Omdat ons over Dick Williams nog niet zoveel bekend was, werd besloten om naar deze namen nader onderzoek te doen. Waarbij allereerst naar “Marjorie” gezocht zou gaan worden.

In het “Regionaal Historisch Centrum Rijnstreek en Lopikerwaard” (Woerden) werd een schat aan informatie aangetroffen over de crash op Blokland. Waaronder correspondentie uit 1961 van een Marjorie met burgemeester Monchen van Montfoort. Correspondentie met daarin het exacte huisadres van Marjorie in de plaats West-Hartlepool (zo’n 54 km. onder Newcastle).

Met dit adres werd aan de slag gegaan. Allereerst werd geschreven of gemaild naar gemeentelijke instanties van West-Hartlepool. Dit leverde helaas niets op. Waarna intensief gezocht werd op sociale media. Ook dit leverde niets op.

Hierna werd besloten om zowel naar het (voormalige) huisadres van Marjorie, als naar de buren aan de linkerkant en de buren aan de rechterkant een brief per post te sturen. In de brief de vraag om zo mogelijk per mail te reageren wanneer men nog wat wist te melden over de eerdere bewoners Richard Thomson Williams en/of Marjorie.

Na zo’n veertien dagen ontvingen wij van een al wat oudere buurman aan de linker kant een wat “aarzelende” mail: “is dit wel vertrouwd?” Enige mailverkeer was nodig om vertrouwen te krijgen. Waarna deze vriendelijke heer Dalkin er uiteindelijk mede voor heeft gezorgd, dat wij een Christine Williams (nu Christine Johnston – naar haar man) hebben kunnen ‘vinden’!

 Dit schreef dhr. Ian Dalkin uit Hartlepool ons, nadat wij Christine hadden “gevonden”:

 En Christine zelf, schreef na het eerste contact met haar:

 Zowel met dhr. Dalkin, als met Christine en haar familie ontstonden goede contacten.

 Voor het verdere verhaal hebben wij heel wat informatie gekregen van de familie Johnston. Terwijl dochter Heather Johnston delen van dit verdere verhaal heeft geschreven.

Thomson (Dick) Williams werd geboren in West-Hartlepool op 15 oktober 1908.

In 1911 bestond het gezin Williams uit 5 personen: vader Herbert (36 jaar), moeder Mary (38 jaar), twee zusjes: Sarah (5 jaar) en Mary (6 jaar) en Dick zelf, die op dat moment ruim 2 was.

Het gezin woonde in West-Hartlepool, Durham in een huis met 6 kamers. Als beroep van vader werd genoteerd “draadtrekker in een bedrijf dat touwen en kabels maakt” (Bron: De census van Engeland en Wales van 1911; nationale volkstelling).

Dick, 1.65 m. lang, bruine ogen en donker haar, ontwikkelde zich tot een ondernemende, sportieve jonge man. Hij was vice kapitein bij de cricketclub,

ging zwemmen in zee op eerste Kerstdag (een traditie in Engeland) en had een motor, waar hij geregeld mee ging rijden. Met een vriend ging hij een keer met een vliegtuig naar de motor TT op het eiland Man. Tijdens de vliegtochten van en naar het eiland, werd hij zo door het vliegen gegrepen, dat hij besloot, om zeker in de komende tijd vlieglessen te gaan nemen.

Hij was verder waarschijnlijk goed met cijfers en wiskunde.

In 1939 woonde hij samen met zijn moeder Mary (die inmiddels weduwe was) en zijn oudste zus Mary in West-Hartlepool. Moeder Mary gaf pianolessen en speelde piano bij stomme films.

Dick was manager en vertegenwoordiger van een houthandel. Waarschijnlijk een goedbetaalde en verantwoordelijke baan. West-Hartlepool lag aan de rand van een mijngebied met drukke havens. Hout werd op grote schaal in Hartlepool geïmporteerd voor mijnbouw en spoorbielzen

Dick was enige tijd verloofd, maar zijn verloofde overleed.

Kort hierna kreeg hij een relatie met Marjorie Prestedge. Zij had een administratieve functie bij een houtbedrijf in West-Hartlepool en woonde op kamers.

Ze trouwden op 8 maart 1941 en gingen wonen in het ouderlijke huis van Dick Williams in West-Hartlepool. Hij was 32 jaar en Marjorie 24 jaar.

Nog geen 3 weken na hun huwelijk, op 26 maart 1941 meldde Dick zich aan als vrijwilliger bij de RAF. Hij ging opgeleid worden tot observator/navigator. Waarschijnlijk omdat hij goed was in wiskunde.

Familieleden stelden later, dat hij gerekruteerd was door de RAF op het plaatselijke vliegveld, waar hij leerde vliegen.

Als reserve kreeg hij nog enige tijd om bij zijn Marjorie te blijven. Zo’n 4 maanden later werd hij opgeroepen om met de opleiding te beginnen. In vergelijking met de andere beginners bij de RAF, was Dick al oud. De meeste vrijwilligers waren begin 20. Dick was al 32 jaar.

Met zijn opleiding was hij in september 1942 klaar. Daarvoor was hij al ingepast in een nieuw te formeren crew met piloot George Macdougall bij het nr. 149 squadron, dat gestationeerd was op het RAF-vliegveld Lakenheath. Er werd gevlogen met Stirling-bommenwerpers. Via het RAF-vliegveld Bottesford, werd de volledige crew van piloot Macdougall eind december 1942 overgeplaatst naar het nr. 90 squadron, dat gestationeerd was op het RAF-vliegveld Ridgewell.

Na vanaf dit vliegveld in januari 1943 vier missies te hebben uitgevoerd, kreeg de crew op 3 februari 1943 de opdracht om samen met 262 andere vliegtuigen Hamburg te bombarderen. ’t Werd voor de crew een fatale vlucht. Op de terugweg, vliegend over de provincie Utrecht, werden zij onderschept door een Duitse nachtjager, die de Stirling-bommenwerper met zijn boordwapens onder vuur nam. De Stirling-bommenwerper werd geraakt, vloog in brand en boorde zich diep de grond in op Blokland. Alle acht bemanningsleden kwamen om.

 Marjorie was zo’n 3 maanden in verwachting toen zij het bericht van het omkomen van haar man Dick ontving. Dick, waarmee zij nog geen 2 jaar was getrouwd. Dit nieuws maakte haar erg overstuur. Over het verlies van Dick is zij nooit heen gekomen. Hij bleef haar geliefde.

Begin augustus 1943  -zo’n 6 maanden nadat Dick Williams was omgekomen-  kreeg Marjorie een dochtertje, dat de voornaam Christine kreeg.  Haar vader Dick heeft zij nooit gekend.

Marjorie bleef wonen in Hartlepool en werken als secretaresse. Zij raakte bevriend met familie van andere omgekomen bemanningsleden. In 1961 bezocht zij Montfoort samen met Lena MacTavish, de moeder van sergeant bommenrichter Claud MacTavish.

Christine hielp haar moeder vaak. Marjorie was erg op haar dochter gesteld. Enige keren kreeg Marjorie huwelijksaanzoeken. Die wees zij af. Of omdat ze vond, dat Christine niet goed behandeld werd, of omdat Christine de man niet mocht.

Op 13-jarige leeftijd ging Christine naar een kostschool in Yorkshire. Daar was zij erg gelukkig. De school werd voor haar gefinancierd door de RAF.

Christine besloot om verpleegster te worden. De verpleegstersopleiding volgde zij in Edinburgh. Nadat zij in 1965 haar verpleegstersdiploma had behaald, ging zij terug naar de kostschool in Yorkshire, om daar als verpleegster te gaan werken.

In maart 1967 trouwde Christine met John Johnston. De trouwdatum werd zo dicht als mogelijk bij de trouwdatum in maart van haar ouders gelegd. Marjorie kwam naar de bruiloft, zo ook Lena MacTavish en Billy MacTavish, de broer van de omgekomen Claud MacTavish.

Christine verhuisde naar het zuidoosten van Engeland, waar haar man John Johnston radiograaf was in het militair hospitaal.

Moeder Marjorie overleed helaas een paar maanden na het huwelijk in de zomer van 1967. Ze was slechts 51 jaar oud.

In de jaren hierna werden Christine en John naar verschillende plaatsen in het Verenigd Koninkrijk uitgezonden. Hun dochter Heather werd in 1969 geboren. John werd in 1969 naar Singapore uitgezonden toen Heather 6 maanden oud was. Christine en John waren daar erg gelukkig en in 1970 werd zoon Matthew geboren. Matthew en Heather hebben beiden de wiskundige capaciteiten van Dick geërfd.

Christine en John kwamen terug naar het Verenigd Koninkrijk en vestigden zich uiteindelijk in 1977 in een plaats op 30 minuten van RAF Ridgewell en Lakenheath, waar de vader van Christine tijdens de oorlog gestationeerd was. Beiden werkten tot aan hun pensioen voor de National Health Service. Christine als gezondheids-verpleegster en John als senior radiograaf.

Met dank aan dhr. Ian Dalkin en de familie Johnston.